1. Dane osobowe

Imię i nazwisko: Paweł Górski

Imiona rodziców: Władysław, Władysława

Data urodzenia: 24.01.1950r.

Miejsce urodzenia: Łódź

Aktualne zatrudnienie: Uniwersytet Medyczny

Al. Kościuszki 4

90 – 419 Łódź

2. Stan rodzinny

Żonaty – żona Anna: Dr n. med. – diabetolog

Córka Magdalena: Profesor w National Jewish Medical & Research Center Denver, Co, USA

Córka Małgorzata: asystent w Klinice Diabetologii i Chorób Metabolicznych UM w Łodzi

3. Wykształcenie wyższe

4. Przebieg kształcenia niezawodowego

  • Szkoła Podstawowa ukończona w roku 1963

  • Liceum Ogólnokształcące w Łodzi ukończone w roku 1967

5. Przebieg kształcenia zawodowego

  • Akademia Medyczna w Łodzi – Wydział Lekarski: 1967-1973

  • Staż podyplomowy – Akademia Medyczna w Łodzi: 01.10.1973-30.09.1974

  • Io specjalizacji z chorób wewnętrznych – 1976

  • IIo specjalizacji z chorób wewnętrznych – 1980

  • Specjalizacja z alergologii – 1992

6. Stopnie i tytuły naukowe

  • doktor nauk medycznych za pracę pt. „Wziewanie polimyksyny B jako metoda ujawniania nadreaktywności dróg oddechowych oraz oceny udziału komórki tucznej
    w patomechanizmie tej nadreaktywności”     – Akademia Medyczna w Łodzi – 1976

  • doktor habilitowany za pracę pt. ”Badanie nad udziałem oskrzelowych komórek tucznych i bazofilów krwi obwodowej w patomechanizmie nadreaktywności oskrzeli
    u chorych na astmę    ” – Akademia Medyczna w Łodzi – 1986

  • tytuł naukowy profesora – 1992

7. Przebieg pracy zawodowej

  • 1973 – 1988 Akademia Medyczna w Łodzi

  • 1973 – 1976 na stanowisku asystenta

  • 1976 – 1980 na stanowisku starszego asystenta

  • 1980 – 1986 na stanowisku adiunkta

  • 1987 – 1988 na stanowisku docenta

  • 01.10.1988 – 30.09 1999 Instytut Medycyny Pracy w Łodzi

  • 1988 – 1991 na stanowisku docenta

  • 1991 – 1999 na stanowisku profesora – Kierownika Kliniki Chorób Zawodowych

  • 1988- 1999 zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin w Akademii Medycznej
    w Łodzi

  • 1.10.1999- do chwili obecnej zatrudniony w Akademii Medycznej/ Uniwersytecie Medycznym w Łodzi na stanowisku profesora – kierownika Kliniki Pneumonologii
    i Alergologii

  • Od roku 2000 Profesor zwyczajny Akademii Medycznej/Uniwersytetu Medycznego
    w Łodzi

  • Od 2005 r. Kierownik Katedry Pulmonologii i Alergologii, a od 2009 r. I Katedry Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

  • Od 2008 r. Rektor Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

8. Opis pracy zawodowej i rozwoju naukowego

W okresie studiów na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Łodzi otrzymywałem stypendium naukowe i prowadziłem działalność badawczą w Studenckim Kole Naukowym przy Zakładzie Fizjopatologii kierowanym przez prof. dr hab. Czesława Maślińskiego. Moim bezpośrednim opiekunem był ówczesny adiunkt dr Ryszard Dąbrowski. Przedmiot moich badań stanowił wpływ histaminy na szybkość gojenia się ran chirurgicznych.
W tym czasie praca mojego współautorstwa przedstawiana była na Kongresie Farmakologów Polskich, a następnie opublikowana w czasopiśmie Agents and Actions rejestrowanym w Current Contents (impact factor w roku 1996: 1,115). W roku 1973 podjąłem pracę w Klinice Pulmonologicznej, obecnie w Klinice Pneumonologii i Alergologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi pod kierunkiem prof. dr hab. Jerzego Rożnieckiego.
W Klinice Pneumonologii i Alergologii znalazłem możliwość kontynuowania swych zainteresowań nad rolą komórek tucznych w ustroju. Opracowałem i wdrożyłem do praktyki nowatorski w owym czasie test polimyksynowy jako metodę ujawniania nadreaktywności oskrzelowej. Założeniem teoretycznym testu było wykazane przez mnie po raz pierwszy w świecie zjawisko wzmożonej podatności komórek tucznych na degranulację u chorych na astmę oskrzelową. Temat ten był przedmiotem mojej rozprawy doktorskiej, a także wielu prac ogłoszonych drukiem
i przedstawianych na kongresach krajowych i zagranicznych, m.in. publikacje ukazały się w czasopiśmie Lung (impact factor 1,283) oraz Clinical Allergy (impact factor 3,826).

Zjawisko nadreaktywności komórek zapalenia alergicznego było także przedmiotem moich zainteresowań w latach następnych. Wykazałem, że nie tylko oskrzelowe komórki tuczne, ale także bazofile krwi obwodowej charakteryzuje wzmożona podatność na degranulację pod wpływem polimyksyny B, a ponadto zjawisku takiemu podlegają granulocyty kwasochłonne poddane działaniu tlenku deuteru. W licznych publikacjach
z tego okresu przedstawiłem także warunki i możliwości aplikacyjne testu polimyksynowego. Najważniejsza publikacja na ten temat ukazała się w Allergy (impact factor 2,552). Wykazałem, że dodatni wynik testu polimyksynowego może stanowić istotną wskazówkę do podjęcia terapii kromoglikanianem disodowym u chorych na astmę oskrzelową. Określiłem także ścisłą współzależność pomiędzy natężeniem procesu zapalnego w oskrzelach, a intensywnością odpowiedzi na polimyksynę B. Wykazałem wreszcie, że wygaszenie procesu zapalnego kromoglikanianem disodowym hamuje popolimyksynowy skurcz oskrzeli.

Drugi istotny kierunek moich prac badawczych z lat 70-tych i 80-tych stanowiła nadreaktywność oskrzelowa, a w szczególności jej mechanizm i uwarunkowania.
Wraz z profesorem Rożnieckim i doktorem Szmidtem wykazaliśmy jako pierwsi w świecie, że nadreaktywność oskrzelowa u chorych na astmę jest funkcją stanu zapalnego. Oznacza to, że stopień reakcji na wziewaną histaminę zależy od stężenia mediatorów
w śluzówce oskrzeli. W przeciwieństwie do nadreaktywności u chorych na astmę nadreaktywność oskrzelowa u ludzi zdrowych jest cechą osobniczą, nie mającą związku
z natężeniem procesu zapalnego. Wniosek taki płynie z badań wykonanych na uczniach szkoły piekarskiej oraz dorosłych piekarzach.

Wśród kilku prac kazuistycznych z tego okresu za najważniejszą uważam doniesienie
o skuteczności kromoglikanianu disodowego w zapobieganiu kaszlu u osób z atopią. Jest to jeden z pierwszych w świecie opisów kaszlowego wariantu astmy. Ukazał się zaledwie w 2 lata po publikacji Corrao, od którego nazwiska zespół nosi nazwę Syndromu Corrao. Warto przy tym zauważyć, że dopiero w latach 90-tych wraz z wykryciem mechanizmu działania kromoglikanianów, tj. blokowania kanału chlorkowego rozpowszechnił się pogląd, że ta grupa leków z wyboru winna być stosowana w leczeniu zespołów kaszlowych u alergików.

Począwszy od roku 1990, tj. wraz ze zmianą miejsca podstawowego zatrudnienia głównym kierunkiem moich badań stała się astma oskrzelowa zawodowa. Udało mi się stworzyć algorytm diagnostyczny oraz opracować metody przydatne w polskich warunkach. Jest to w przypadku choroby tak uwarunkowanej środowiskowo zagadnienie kluczowe, gdyż większość rutynowo stosowanych testów wymaga adaptacji, lub w ogóle nie nadaje się do zastosowania w poszczególnych krajach. Za najważniejsze osiągnięcia pod tym względem uważam opracowanie całkowicie nowatorskie testów diagnostycznych, tj. testu z zastosowaniem monitorowania szczytowego przepływu wydechowego u osób poddanych działaniu leku rozszerzającego oskrzela lub placebo oraz testu oceny intensywności i swoistości zapalenia w śluzówce nosa. Wśród kilkunastu prac opublikowanych i kilkudziesięciu doniesień na kongresach za najważniejsze uważam doniesienia w: Allergy (1996, impact factor 2,552), Occupational Medicine (1998, impact factor 0,683), Medycynie Pracy (1992).

Podjęliśmy także badania nad występowaniem i uwarunkowaniami alergii zawodowych
w takich grupach narażenia jak: piekarze, pracownicy służby zdrowia, narażeni na formaldehyd. Szczególne osiągnięcia wydają się dotyczyć oceny rozpowszechnienia, mechanizmów i historii naturalnej uczuleń na lateks i antybiotyki betalaktamowe (American Journal of Industrial Medicine 1998 i 1999, impact factor 1,312).

Jako jeden z nielicznych ośrodków w świecie prowadziliśmy także badania nad mechanizmami i terapią zespołu dysfunkcji reaktywnej oskrzeli. Opracowano odpowiednie algorytmy diagnostyczne i terapeutyczne (Allergol. Immunopathol. 1994-impact factor 0,384, Int. J. Occup. Environ. Health 1994 ).

W badaniach nad znaczeniem uczuleń na alergeny zwierzęce wykazaliśmy, że nie tylko zawodowo narażeni na te czynniki, ale także ich najbliżsi krewni chorują na alergie wywołane czynnikami tego typu (Eur. Respir. J. 1999 impact factor 2,989).

Środowiskowe uwarunkowania alergii były także kierunkiem prac eksperymentalnych
i epidemiologicznych. Wykazano, że narażenie zwierząt na formaldehyd ułatwia alergizację albuminą jaja kurzego, przy czym mechanizm tego zjawiska zależy nie tyle od ogólnoustrojowych zmian w systemie immunologicznym, ile od wzmożonego przenikania antygenu przez śluzówkę górnych dróg oddechowych (Int. Arch. Allergy Appl. Immunol. 1995, impact factor 1,528; J. Allergy Clin. Immunol. 1993, impact factor 5,506).

Ekspozycja na formaldehyd w stężeniach nie przekraczających 50g/m3 nie ma wpływu na powstawanie i przebieg uczuleń na pospolite alergeny środowiska domowego lub komunalnego, ale w warunkach przekroczeń normatywu higienicznego (50g/m3) obserwuje się takie zjawisko (Proc. Intern. Con. Indoor Air Quality 1996, Int. Rev. Allergol. Clin. Immunol. 1999).

Podstawowe mechanizmy alergii, a w szczególności rola chemokin w zapaleniu alergicznym były tematem prac realizowanych we współpracy z ośrodkiem uniwersyteckim w Houston. Jako jedynym w świecie udało nam się wykazać,
że chemokina RANTES istotnie kształtuje zapalenie alergiczne w ustroju człowieka (Am. J. Crit. Care Respir. Med. 1998 impact factor 5,30).

Badania nad rolą innych chemokin, tj. eotaksyny i MCP3 zostały ukończone
i opublikowane (Allergy).

Podjęliśmy także badania nad leczeniem chorób alergicznych, a w szczególności nad farmakoterapią uczuleń zawodowych. Wykazaliśmy skuteczność lewokabastyny
w leczeniu alergicznego nieżytu nosa (Allergy 1993) oraz hamujący chemotaksję eozynofilów efekt cetyryzyny (Int. Rev. Allergol. Clin. Immunol. 1994). Za najważniejszą pracę tego typu uważam jednak stwierdzenie, że bromek ipratropium u chorych na alergiczny nieżyt nosa zwiększa natężenie zapalenia (Eur. J. Pharmacol. 1993 Impact factor 2,339).

Wraz ze zmianą miejsca zatrudnienia i powrotem do pracy w wymiarze pełnego etatu
w AM (UM) rozpocząłem badania nad patomechanizmami astmy oskrzelowej i POChP. Wiele miejsca poświęciłem diagnostyce obu schorzeń, a w szczególności diagnostyce alergii i stresu oksydacyjnego. Zapalenie, jako element łączący obie jednostki chorobowe zostało przeze mnie poddane wnikliwej analizie dzięki narzędziu badawczemu, jakim okazała się kondensat powietrza wydychanego. Wykazaliśmy w szczególności,
że zawartość nadtlenku wodoru, 8 izoprostanu i tlenku azotu w powietrzu wydychanym jest zmienna, co wynika z dynamiki zapalenia. Owocem tych badań były nie tylko liczne publikacje, ale także rozprawa habilitacyjna adiunkta kliniki doktora Adama Antczaka. Szczególne znaczenie ma także badanie wspólnych mechanizmów alergii górnych
i dolnych dróg oddechowych, czego owocem są prace opublikowane w „Allergy”, oraz przesłane do druku w „Journal Allergy Clinical Immunology”. Oba kierunki badań rozwijaliśmy we współpracy z najlepszymi ośrodkami naukowymi w Europie i Ameryce (Peter Barnes – Imperial College, Brompton, London; Lawrence Dubuske – ImmunologyResearchInstitute of New England). Ponadto podjąłem współpracę z Department Allergy National Jewish Center, Denver, na temat mechanizmów immunoterapii swoistej,
a w szczególności transdukcji sygnału w limfocytach T u osób poddanych odczulaniu. Badania nad mechanizmem POChP dotyczyły przede wszystkim komponenty naczyniowej, a zwłaszcza roli czynnika VEGF w patomechanizmie tej choroby. Wykazaliśmy także, iż stężenia cząsteczek adhezyjnych (sICAM) w surowicy są funkcją zapalenia śluzówkowego. Obecne prowadzi badania nad molekularnym znaczeniem immunoterapii.

9. Granty naukowe

    1. Granty indywidualne KBN/NCN

  • 1993r. –1994; 102 PB 4 S404 „Wpływ formaldehydu na powstawanie i rozwój alergii” (kierownictwo)

  • 1995r. –1997; SPR 4.1.B „Ocena występowania, ustalenie zasad diagnostyki
    i profilaktyki zawodowej astmy oskrzelowej u osób narażonych na szczególnie silne alergeny w środowisku pracy    ” ( kierownictwo )

  • 1996- 4 PO5D 030 „Alergia na lateks – rozpowszechnienie, uwarunkowania, diagnostyka” ( wykonawca)

  • 1997-1998 grant promotorski 4 PO5D 069 „Ocena przydatności swoistej próby prowokacji donosowej w rozpoznawaniu nadwrażliwości typu natychmiastowego na lateks” ( kierownictwo )

  • 1998r. – PB 995/PO5/97/13 „Badania nad rolą selenu przy narażeniu na tlenki azotu” (wykonawca)

  • 1999- SPR 4.10.10 „Czynniki ryzyka zawodowej astmy oskrzelowej” (kierownictwo)

  • SPR 4.10.42 „Opracowanie zasad diagnostyki, profilaktyki i postępowania orzeczniczego w przypadku chorób alergicznych dróg oddechowych wywołanych nadwrażliwością na środki odkażające„(kierownictwo)

  • 4 PO5D 008 – „Poszukiwanie wczesnych biomarkerów skutków narażenia układu oddechowego na aldehyd glutarowy” (kierownictwo)

  • SPR 04.10.3 „Charakterystyka układu odpornościowego u osób zawodowo narażonych na czynniki rakotwórcze” (wykonawca)

  • 04CD/T-11/2000; K022/T-11/2001 „Zastosowanie laserów we wczesnej diagnostyce
    i leczeniu nowotworów drzewa oskrzelowego”     (kierownictwo)

  • 2001-2003- Umowa z KBN nr K022/T-11/2001, nr projektu PBZ/KBN/04/2000/005 pt.: „ Zastosowanie laserów we wczesnej diagnostyce i leczeniu nowotworów drzewa oskrzelowego”

okres realizacji 2001-2003, wykonawca: Centrum Doskonałości Politechniki Łódzkiej i Klinika Pneumonologii i Alergologii UM, kierownik projektu

  • 2007-2011 Umowa nr PB 1788/PO1/2007/32 projekt badawczy własny nr N402 057 32/1788 pt.” Limfocyty regulacyjne (Treg) w modulacji odpowiedzi alergicznej, u chorych poddanych immunoterapii swoistej„ , Uniwersytet Medyczny w Łodzi, kierownik projektu

9.2 Grant amerykański fundacji im. M. Skłodowskiej – Curie

  • 1996r. -1999 grant nr MZ/HHS-96-244 „Biologiczne skutki prowokacji donosowej beta-chemokinami” (kierownictwo )

9.3 Programy statutowe IMP

  • 1993r. – 1994 IMP 12.2/VII „Ocena przydatności niektórych metod diagnostyki alergologicznej oraz czynności układu oddechowego do rozpoznawania zawodowego podłoża przewlekłych chorób dróg oddechowych” (kierownictwo)

  • PCB 10.1/VII „Narażenie na formaldehyd jako czynnik sprzyjający występowaniu chorób alergicznych układu oddechowego” ( kierownictwo)

  • IMP 20.6/VII „Ocena dysfunkcji wegetatywnego układu nerwowego i układu krążenia jako podstawa wdrożenia odpowiednich działań profilaktycznych
    u osób zawodowo narażonych na CS    2” (wykonawca)

  • IMP 12.3 „Występowanie chorób alergicznych dróg oddechowych u osób
    w różnym stopniu eksponowanych na aerozol biologiczny i chemiczne zanieczyszczenia środowiska domowego    ” (kierownictwo)

  • IMP 12.4 „Przydatność alergologicznych testów nadwrażliwości wczesnej
    w diagnostyce uczulenia na nikiel    ” (kierownictwo)

  • IMP 12.5 „Zawodowe uczulenie na antybiotyki u pielęgniarek – występowanie, analiza mechanizmów i możliwości diagnostycznych”(kierownictwo)

  • 1995r. -1996 IMP 21.1 „Źródła oraz fizjologiczne i psychologiczne konsekwencje stresu u osób pracujących na oddziałach intensywnej opieki medycznej” (wykonawca)

  • IMP 12.4 „Przydatność alergologicznych testów nadwrażliwości wczesnej
    w diagnostyce uczulenia na nikiel    ” ( od1994)

  • IMP 12.5 „Zawodowe uczulenia na antybiotyki u pielęgniarek – występowanie, analiza mechanizmów i możliwości diagnostycznych” (od1994)

  • ZLB/97/95 „Ocena klinicznych efektów stosowania profilaktycznej pościeli przeciwalergicznej” (kierownictwo)

  • 1997r. – 1998 IMP 4.2 „Ocena skutków zdrowotnych przewlekłego narażenia na kadm pracowników wytwórni akumulatorów zasadowych – budowa kohorty” (wykonawca)

  • IMP 20.3 „Ocena dynamiki zmian w układzie krążenia i regulacji neurowegetatywnej
    u osób narażonych na dwusiarczek węgla (badanie prospektywne)”     (wykonawca)

  • IMP 12.1 „Historia naturalna zawodowej astmy oskrzelowej”(wykonawca)

  • IMP 12.2 „Ocena występowania zawodowego uczulenia na środki odkażające
    u pielęgniarek    ” (kierownictwo)

  • IMP 12.3 „Ocena występowania zawodowego uczulenia na lateks u lekarzy specjalizacji zabiegowych”(wykonawca)

  • IMP 14.1 „Czynnik wzrostowy (-TGF), oraz onkoproteina neu w surowicy krwi strażaków uczestniczących w akcjach gaszenia pożarów” (wykonawca)

  • 1999- IMP 12.2 „Diagnostyka zawodowych chorób alergicznych u pielęgniarek i lekarzy specjalności zabiegowych” (kierownictwo)

  • IMP 12.1 „Ekspresja CD30 na limfocytach T uzyskanych z krwi obwodowej
    i z popłuczyn oskrzelowo – pęcherzykowych    ” (wykonawca)

  • IMP 14.2 „Przeciwciała anty-p53 w surowicy krwi jako biomarker reakcji układu odpornościowego na czynniki kancerogenne obecne w miejscu pracy” (wykonawca).

  • IMP 14.3 „Badania rynologiczne – opracowanie kryteriów przydatnych
    w diagnostyce zawodowego alergicznego nieżytu nosa”     (wykonawca)

9.4 Kierownictwo grantów uczelnianych

  • „Znaczenie wolnych rodników i utleniaczy w fizjologii i patologii płucnej”

  • „Poszukiwanie nowych metod diagnostycznych przydatnych w rozpoznawaniu

astmy z nadwrażliwością na niesteroidowe leki przeciwzapalne”

  • „Ocena zależności pomiędzy nasileniem zespołu otępiennego wskaźnikami radiologicznymi zaułku mózgu, a procesem peroksydacji lipidów”

10. Współpraca międzynarodowa

Podczas etatowego zatrudnienia w Instytucie Medycyny Pracy prowadziłem współpracę z Instytutem Medycyny Pracy w Helsinkach, w Solnej (Szwecja),
w Berlinie. Obecnie współpracuję wykonując wspólne prace badawcze z:

  1. Imperial College – Brompton, London; (Prof. Peter Barnes)

  2. National Jewish Center – Rafeul Alam

  3. Immunology Research Institute of New England – Lawrence DuBuske.

11. Działalność dydaktyczna

Działalność dydaktyczną prowadzę nieprzerwanie od 1973r. Początkowo polegała ona spełnianiu powinności asystenckich, jednakże w latach 1978 – 1986 pełniłem funkcję adiunkta ds. dydaktycznych. W tym okresie odbyłem szkolenie na kursie organizowanym przez Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego. W trudnych warunkach lat 80-tych starałem się wprowadzić nowoczesne metody nauczania, za co w roku 1987 otrzymałem indywidualną nagrodę Rektora Akademii Medycznej w Łodzi.

Po przejściu do pracy w Instytucie Medycyny Pracy kontynuowałem zajęcia dydaktyczne dla studentów VI roku Wydziału Lekarskiego jako zatrudniony
w częściowym wymiarze godzin w Akademii Medycznej w Łodzi. W ciągu całego tego okresu prowadziłem wykłady na kursach szkoleniowych dla alergologów
i pneumonologów, specjalistów chorób wewnętrznych, lekarzy medycyny pracy, lekarzy rodzinnych oraz pracowników inspekcji sanitarnej. Liczba godzin dydaktycznych na powyższych kursach przekraczała 100 rocznie. Od 1992r. kieruję nieprzerwanie kursami dokształcającymi dla lekarzy specjalizujących się w alergologii lub w medycynie pracy.
W rankingu wewnętrznym IMP prowadzonym od 1993r. zajęcia dydaktyczne były uznawane za najlepsze wśród kilkudziesięciu poddanych ocenie.

W latach 1997-1999 byłem Dziekanem Studium Doktoranckiego w IMP.

Oprócz typowej dydaktyki podyplomowej opiekowałem się wielokrotnie specjalizacją lekarzy na Io lub IIo z chorób wewnętrznych i specjalizacją z alergologii. Ogólna liczba wyspecjalizowanych w ten sposób osób przekracza 15. Od roku 1981 uczestniczyłem prawie corocznie jako egzaminator na Io specjalizacji z chorób wewnętrznych, zaś po roku 1987 wielokrotnie egzaminowałem na IIo specjalizacji z chorób wewnętrznych.
Od 1993r. egzaminuję lekarzy specjalizujących się w alergologii. Od 1994r. biorę także udział w egzaminach specjalizacyjnych z medycyny pracy. Jako przewodniczący komisji dokonałem zasadniczych zmian formy egzaminu, czyniąc go porównywalnym
z egzaminami innych specjalności lekarskich.

Poważnym osiągnięciem dydaktycznym było utworzenie w 1991 r. „Szkoły dla alergików
i ich rodzin”. Szkoła ta powstała z mojej inicjatywy, została przeze mnie zorganizowana od podstaw i do dnia dzisiejszego jestem jej głównym wykładowcą. Jest to pierwsza szkoła w Polsce. Kursy odbywały się 2-3 razy do roku ciesząc się niesłabnącym powodzeniem, czego dowodem był szeroki oddźwięk w lokalnych i ogólnopolskich środkach masowego przekazu. Od roku 1992 do chwili obecnej prowadzę coroczne kursy z alergologii lub 2 3 razy w roku uczestniczę jako wykładowca w kursach na temat immunoterapii. W ankietach przeprowadzanych wśród uczestników kursów wykłady oceniane są jako najlepsze w Polsce. W latach 2007-2011 pięciokrotnie zorganizowałem ogólnopolskie sympozjum pneumonologiczne cieszące się dużym powodzeniem.

12. Działalność organizacyjna

Za poważne osiągnięcie organizacyjne uważam zbudowanie od podstaw
w pełni nowoczesnej, odpowiadającej światowym standardom Kliniki i pracowni alergologicznej w Instytucie Medycyny Pracy.

Zorganizowałem opisaną powyżej Szkołę dla alergików i ich rodzin.

W latach 1996 – 1998 byłem Specjalistą Wojewódzkim w dziedzinie Alergologii.

W roku 2002 byłem specjalistą wojewódzkim w dziedzinie chorób wewnętrznych.
Z pełnienia tej funkcji zrezygnowałem sam w związku z objęciem stanowiska prorektora AM, jednakże od 2007 r. pełnię tę funkcję ponownie.

W latach 1990 – 1992 uczestniczyłem w pracach kilkuosobowego medycznego zespołu doradczego przy Wojewodzie Łódzkim. W ciągu 2 lat Wojewoda Łódzki czterokrotnie powoływał mnie w skład Komisji Konkursowych dla ordynatorów i dyrektorów szpitali. Jeden raz przewodniczyłem takiej Komisji.

W latach 1990-1996 byłem członkiem Komisji Etyki badań z udziałem ludzi przy Rektorze AM w Łodzi.

W roku 1997 zostałem członkiem-korespondentem cieszącej się wysokim prestiżem instytucji – Instytutu Alergii UCB w Brukseli. W skład tego szczebla Instytutu wchodzi 22 alergologów europejskich i amerykańskich. Jako członek tego Instytutu 27.05.1997r. miałem zaszczyt reprezentować Polskę w obradach Parlamentu Europejskiego, a następnie przedstawiałem problemy zagrożeń alergologicznych w Sejmowej Komisji Zdrowia.

W latach 1995-2004 byłem wiceprzewodniczącym Rady Naukowej przy Zakładzie Amin Biogennych Polskiej Akademii Nauk.

Byłem członkiem Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia od 2002 roku. Od 1989 roku do chwili obecnej jestem członkiem Rady Naukowej IMP w Łodzi. W latach 2007 – 2008 pełniłem funkcję Vice Przewodniczącego tej Rady.

Jestem członkiem-założycielem Polskiego Towarzystwa Alergologicznego, a także członkiem jego władz naczelnych. Przez dwie kadencje pełniłem funkcję
wice- przewodniczącego Zarządu Głównego PTA. Zarząd Główny powierzał mi wielokrotnie poważne zadania organizacyjne, wśród których za najważniejsze uważam: przewodniczenie Komisji ds. Niekonwencjonalnych Metod Diagnostyki i Terapii, przewodniczenie Komisji ds. Standardów Medycznych, organizację Zjazdów, w tym poważny udział w Komitetach Organizacyjnych i Naukowych dwóch Zjazdów Towarzystwa. W latach 2000-2003 byłem Prezydentem Polskiego Towarzystwa Alergologicznego. W tym czasie z mojej inicjatywy zmieniono statut Towarzystw wprowadzając jednokadencyjność funkcji prezydenta, zorganizowałem od podstaw Towarzystwo jako instytucję tj. stały etatowy sekretariat, księgowość oraz zapewniłem budżet w wysokości prawie 1 mln złotych. Byłem przewodniczącym Sekcji Chorób Zawodowych Polskiego Towarzystwa Ftyzjopneumonologicznego, zaś w latach 2004 – 2009 byłem członkiem Zarządu Głównego PTF.

W roku 2004 byłem organizatorem XXVIII Zjazdu Polskiego Towarzystwa Ftizjpneumonologicznego. Zjazd zgromadził 1500 uczestników. Miał charakter międzynarodowy. Udział wzięło prawie 60 gości zagranicznych, w tym wykładowcy ze Stanów Zjednoczonych, wielkiej Brytanii, Szwecji, Francji. Zarząd Główny PTF uznał Zjazd za najlepiej zorganizowany w historii PTF.

Ponadto wielokrotnie, a w ostatnich 15 latach 2 – 3 razy w roku organizowałem warsztaty szkoleniowe, jedno – trzy dniowe gromadzące od 60 do 100 uczestników. Powszechnie oceniane zarówno pod względem merytorycznym, jak i organizatorskim jako wzorowe. Dowodem jest frekwencja, pomimo nieobowiązkowego w zakresie standardu specjalizacji charakteru szkoleń.

Pełniłem funkcje Prorektora Akademii Medycznej w Łodzi we wrześniu 2003.
w okresie przygotowawczym powstawania Uniwersytetu Medycznego w Łodzi współuczestniczyłem w opracowaniu statutu, a w szczególności zmian strukturalnych uczelni. Obecnie pełnię funkcje Rektora.

13. Aktywność na polu międzynarodowym

W latach 1995-97 byłem członkiem zarządu sekcji alergologicznej ICOH (InternationalCommission of OccupationalHealth). W roku 2003 wybrano mnie do zarządu sekcji astmologicznej EAACI (European Academy of Allergy Clinical Immunology). W 2004 roku byłem delegatem do zgromadzenia ogólnego World Allergy Organization. Byłem członkiem zarządu Institute of Allergy w Brukseli. W roku 1997 miałem okazję prezentować w Parlamencie Europejskim dokument pod nazwą Biała Księga Alergii, który powstał jako owoc pracy Instytutu.

W latach 1999- 2004 brałem czterokrotnie udział jako zaproszony wykładowca
w europejskiej szkole alergologicznej zorganizowanej przez European Academy of Allergology and Clinical Immunology. Byłem dwukrotnie zapraszany do wygłoszenia wykładów na Uniwersytecie Teksańskim w Houston oraz w National Jewish Center
w Denver. Ogólna liczba wykładów na międzynarodowych sympozjach i w uczelniach zagranicznych około 20. Za poważne wyróżnienie uważam zaproszenie mnie do wykładów na Zjazdach World Allergy Organization (w Monachium 2005, w Dubaju 2010) oraz podczas sesji European Academy of Asthma and Allergy w 2009r. Wielokrotnie przewodniczyłem sesjom na konferencjach międzynarodowych.

14. Udział w komitetach redakcyjnych czasopism

Jestem członkiem komitetów redakcyjnych pięciu czasopism, w tym dwóch międzynarodowych. Jestem stałym recenzentem American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine, a w roku 2011 byłem recenzentem czasopisma Clinical Chemistry and Laboratory Medicine

15. Członkostwo towarzystw naukowych

15.1 Towarzystwa krajowe:

  • Towarzystwo Internistów Polskich

  • Polskie Towarzystwo Chorób Płuc

  • Polskie Towarzystwo Alergologiczne

  • Łódzkie Towarzystwo Naukowe

15.2 Towarzystwa międzynarodowe:

  • European Academy of Allergy and Clinical Immunology

  • American Academy of Allergy Asthma and Immunology (Fellow)

  • European Respiratory Society

16. Staże naukowe

1981r. – 3-miesięczny staż naukowy w Lund (Szwecja)

1983r. – Stypendium British Council w London Hospital

1989r. – 2-tygodniowy staż w Institute of Occupational Health (Helsinki)

1991r. – 2-tygodniowy staż w Institut fur Arbeitsmedizin (Berlin)

1992r. – 2-tygodniowy staż w Institute of Occupational Health (Helsinki)

17. Kształcenie kadry naukowej

Byłem promotorem ukończonych 20 przewodów doktorskich. Sześciu z moich podwładnych uzyskało stopnie naukowe doktora habilitowanego. Są to dr Cezary Pałczyński, dr Adam Antczak, dr Jolanta Walusiak, dr Anna Krakowiak, dr Wojciech Jerzy Piotrowski, dr Tadeusz Pietras.

Pracownicy Kliniki uczestniczą we wszystkich liczących się zjazdach
i kongresach naukowych, zarówno w Polsce jak i zagranicą. Od 1992 corocznie osobiście przedstawiają swoje doniesienia na kongresach European Academy of Allergy and Clinical Immunology oraz European Respiratory Society a ponadto od 1997 na kongresach American Academy of Allergy, Asthma and Immunology. Z mojej rekomendacji i wskutek mojego zaangażowania 2 moich asystentów odbyło wieloletnie staże naukowe w USA, zaś 1 w Wielkiej Brytanii.

18. Nagrody i Wyróżnienia

W 2009 r. odznaczono mnie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
W latach 1976 – 1986 trzykrotnie otrzymałem nagrody Rektora Akademii Medycznej za działalność naukową. W roku 1986 otrzymałem nagrodę Rektora Akademii Medycznej za działalność dydaktyczną. Za działalność naukową trzykrotnie otrzymałem nagrodę Rektora Akademii Medycznej / Uniwersytetu Medycznego, zaś w 2003 nagrodę Ministra Zdrowia.

Wyróżniono mnie medalem Akademii Medycznej w Łodzi. Otrzymałem nagrodę im. Sokołowskiego, przyznawaną przez Polskie Towarzystwo Alergologiczne za osiągnięcia badawcze oraz w roku 1996 nagrodę International Commission of Occupational Heath za pracę badawczą w dziedzinie astmy zawodowej.